With elements of my childhood woven throughout, my work tells a loosely autobiographical story of nostalgia and melancholy, translated through the rhythms of the natural world. These rhythms offer a reflection of the contrast between loss and abundance – we are reminded that it is not always possible to know one without the other. I take photos of the natural world to contemplate the timeline of my own experiences, helping me to recognise that everything has a time and place within its own rhythm.
A way of examining relationships between time, memory and space, which includes the transitional moments between each aspect. My work reflects on things in the present with a somewhat romanticised memory of another time. Drawing links to the nature of human memory, the printer’s mechanics distort and loose glimpses of my images, much like the human mind, loss of memory and distorted information that is purely unpredictable.
Tracing my memories along the vaguely linear timeline I have created, to one of the earliest points of influence, ‘building houses’ in the fields around which I grew up. This installation – a homage as such to those memories, knowingly bringing together nature and elements of the domestic. An expression of longing for the harmony and fullness of sensory experience which occurs when this wildness is subtly integrated into everyday life.
Gan blethu elfennau o fy mhlentyndod drwyddi draw, mae fy ngwaith yn fras yn stori hunangofiannol o hiraeth a phruddglwyf a drosir drwy rythmau’r byd naturiol. Mae’r rhythmau hyn yn cynnig cyfle i ystyried y gwrthgyferbyniad rhwng colled a digonedd – cawn ein hatgoffa nad yw bob amser yn bosibl adnabod un heb y llall. Dw i’n tynnu lluniau o’r byd naturiol i ystyried llinell amser fy mhrofiadau fy hun, a fydd yn fy helpu i sylweddoli bod gan bopeth ei amser a’i le o fewn ei rythm ei hun.
Dull o ystyried y berthynas rhwng amser, atgof a gofod sy’n cynnwys eiliadau dros dro rhwng pob agwedd. Mae fy ngwaith yn ystyried pethau yn y presennol gydag atgof braidd yn rhamantus o oes a fu. Wrth geisio sefydlu cysylltiad â natur cof pobl, mae mecanwaith yr argraffydd yn gwyrdroi ac yn colli golwg ar fy nelweddau, yn debyg iawn i’r meddwl dynol, colli cof a gwybodaeth wyrgam sy’n hollol anrhagweladwy.
Olrhain fy atgofion ar hyd y llinell amser linellol yr wyf wedi’i chreu i un o’r pwyntiau cynharaf a ddylanwadodd arnaf ’adeiladu tai’ yn y caeau o gwmpas lle ces i fy magu. Mae’r gwaith hwn – gwrogaeth i’r atgofion hynny, yn dod â natur ac elfennau o’r domestig at ei gilydd. Mynegiant o’r hiraeth am yr harmoni a chyflawner profiad synhwyraidd sy’n digwydd pan fydd y gwylltineb yn cael ei integreiddio’n gynnil ym mywyd bob dydd.
