My name is Jean Blaise Kamanzi , I’m from a small country with great history and people called Rwanda. I have never dreamt to be a filmmaker, just because I have never saw any of my neighbor becoming one. It was just the dreams for the Wests, until I discovered that dreaming is just a gift you can give yourself. I was trained to be a doctor by going to science school and majoring in Mathematics, chemistry and Biology. It did not take long time to start a small news paper inside the school, I only had time and small digital camera , the only settings I knew was the but my mode camera on green side , I never know what it meant, except now I can say , it was to put it in full automatic mode.
I started from there and start to forget being doctor , I started to fall in love with how light preform miracles in tiny object I hold in my hand (Camera). Where I’m now, it is tremendous achievement to become the filmmaker who I gifted myself to be.
I’m very passionate to tell the stories through visual arts , because no amount of words can explain the complexity and beautiful ideas I have in my mind, only visual representation.
Fy enw i yw Jean Blaise Kamanzi, rwy’n dod o wlad fach gyda Hanes a phobl nodedig o’r enw Rwanda. Nid wyf erioed wedi breuddwydio am fod yn wneuthurwr ffilmiau, dim ond am nad wyf erioed wedi gweld unrhyw un o’m cymdogion yn gwneud hynny. Breuddwyd i’r Gorllewinwyr oedd hynny, nes i mi ddarganfod mai rhodd y gallwch ei rhoi i chi’ch hun yw breuddwydio. Cefais fy hyfforddi i fod yn feddyg drwy fynd i’r ysgol wyddoniaeth ac arbenigo mewn Mathemateg, Cemeg a Bioleg. Ni chymerodd amser hir i ddechrau papur newyddion bach y tu mewn i’r ysgol, dim ond amser a chamera digidol bach oedd gennyf, yr unig osodiadau yr oeddwn yn eu hadnabod oedd rhoi’r camera yn y modd gwyrdd, nid oeddwn byth yn gwybod beth yr oedd yn ei olygu, ond nawr y gallaf ddweud mai rhoi e yn y modd awtomatig llawn oedd hynny.
Dechreuais o’r fan honno a dechrau anghofio bod yn feddyg, dechreuais syrthio mewn cariad â’r ffordd y mae’r golau’n creu gwyrthiau trwy’r gwrthrych bach iawn sydd gennyf yn fy llaw (y camera). Lle yr wyf yn awr, mae’n gyflawniad aruthrol i fod yn wneuthurwr ffilmiau, rhodd a rois i fy hun.
Rwy’n angerddol iawn dros adrodd y straeon drwy’r celfyddydau gweledol, gan na all eiriau o unrhyw faint esbonio’r cymhlethdod a’r syniadau hardd sydd gennyf yn fy meddwl, dim ond cynrychiolaeth weledol.
